Donderdag 30 mei, na alle voorbereidingen druppelt om 3.00 uur de eerste koffie door mijn koffiezet apparaat, zelden dat zo vroeg de geur van verse koffie door ons huis waart. Maar dan weten Marina en ik, het is weer Ascensio Domini oftewel ons dauwtrap toernooi is daar. 
Dauwtrappen zou eigenlijk, op Hemelvaartsdag vanwege de vermeende genezende werking, met de blote voeten zingend en dansend door het bedauwde gras moeten zijn. Alleen wij golfers geven de voorkeur aan onze, weliswaar niet altijd waterdichte, golfschoenen. Dansen en zingen is weinige op dit vroege uur gegeven.
Helaas startte deze 19e editie van ons toernooi niet alleen met bedauwd gras maar ook met een verkwikkend regenbuitje. Zoals ik Marina, bij het voorzichtig wakker maken, vertelde dat het tijd werd om op te staan, wat nu om 4.00 valt kan straks niet meer vallen. Werd niet helemaal begrepen, iets teveel humor om 4.00 uur.
Maar het voordeel was dat het voor de 48 golfers die onder het grijze wolkendek afsloegen allemaal gelijk was. Na de gebruikelijke koffie/thee met stroopwafels werden de ontbijt pakketjes, scorekaarten etc uitgedeeld en konden de eerste flights weg. Geen mooie opkomende zon in rood licht,
maar bonte verzameling paraplu’s bij de tee-boxen, was ook leuk om te zien.
De regen viel eigenlijk best mee en van lieverlee zag je overal de plu’s ingeklapt worden. Voor een dergelijk gemêleerde groep golfers viel de doorstroming 100 % mee. Zeker omdat na het dringende zo u wil dwingende verzoek, zo u wil bevel van de wedco dat de ballen na 2 x par + 1 moesten worden opgepakt.
Na het genieten van natuur en het mooi golfspel was daar dan de ook traditie geworden, koffie met appeltaart. Ditmaal geserveerd in de serre, erg lekkere appeltaart en nu standaard geserveerd met een mooi toef slagroom. Onze spelers hadden dit duidelijk verdiend. Bij binnenkomst moest, het door ons gedelegeerd lid van de wedco Rob Loos, het controlewerk gaan doen , daarbij gesteund door Maartje. Altijd leuk die samenwerking tussen 2 echtelieden. Vraag blijft daarbij natuurlijk wie heeft er bij een verschil gelijk. Rob kreeg daarbij wat steun van René Witte. Alle drie worden door Fred en mij bedankt, is niet niets 48 kaarten te controleren.
Na dubbele controles en allerlei ingewikkelde berekeningen en algoritmes, dit i.v.m. gelijke aantal punten waren de prijswinnaars bekend.
Zo kon de prijsuitreiking beginnen, altijd leuk zeker als jezelf dreigt ook wat te winnen. Dat komt niet zoveel voor. Een aantal deelnemers had de hoorapparaten thuis gelaten en beweerde dat ik niet te verstaan was, daarom kreeg ik een heuse microfoon en versterker. Maar ook nu bleven er nog wat lieden klagen. Ik zou de microfoon in een voor mij wat al te suggestieve stand voor mijn mond moeten houden. Maar enfin na al dit gekrakeel kon ik de winnaars bekend maken. De neary kon vanwege wat technische problemen, die indirect met het weer te maken hadden, niet gespeeld worden. Met wat improvisatie en dank aan Ton van Oort kon de longest drive wel gespeeld worden.
Rest onze sponsoren hartelijk te bedanken voor de prachtige prijzen: Schulte herenmode, Miss Spring Jewels, Toko Vonn, Martin Spaans en Spaarnwoude. Maar bovenal Raymond Timmer voor het aanleveren van de delicatessen waar onze ontbijt dames, Carla, Elly en Marina de overheerlijke ontbijtjes van gemaakt hebben.
Uitslag:
Heren
1. Jim Scheevaas
2. Fred Nekeman
3. Richard Fox en
4. Peter Bruining
Dames
1. Maria Koopman
2. Gabrielle Wansink
3. Carla van Dam
4. Conny Scholten
5. Vonny Djamal