Heeren,
Het waren weer geweldige omstandigheden voor een avondje Heerenmatchplay.
Een lekker temperatuurtje, een baan waarop de natuur de laatste weken zo’n beetje ontploft is, waardoor de rough genadeloos was.
En er was net genoeg wind om de baan extra uitdagend te maken.
Van de wedstrijd van 8 mei was nog geen verslag verschenen op de site en daar werd vanuit verschillende kanten naar gevraagd, tot aan de rondvraag op de ledenvergadering aan toe.
Dit deed mij terugdenken aan mijn jeugd, waarin ik een paar jaar elke dinsdag uitkeek naar de bezorging van de PEP, Donald Duck en de Sjors en Sjimmie.Als die niet op tijd werden bezorgd, kon ik behoorlijk teleur gesteld en uit mijn hum zijn.
Gelukkig is het verslag niet verloren gegaan en kan het alsnog worden geplaatst .Wij nemen ons wederom voor om zorgvuldig met de verwachtingen en gevoelens van de deelnemers om te gaan en streven naar tijdige plaatsing van wedstrijdverslagen.
Naast de wedstrijd die werd gespeeld, was er deze avond ook ruimte voor het sociale aspect.
De Heeren liepen vrolijk keuvelend door de baan, vakantie ervaringen werden uitgewisseld, men hielp elkaar met zoeken naar verloren ballen, wat gezien het hoge gras langs de fairway veelvuldig voorkwam.
Ook werden cadeautjes uitgedeeld, ballen die de baan werden uitgeslagen, en in dank aanvaard.
Om vervolgens op de volgende hole het cadeau weer terug te geven door zelf de bal de baan uit te slaan.
Regelmatig hielp men elkaar ook met tellen, soms noodzakelijk en wat ook in dank werd geaccepteerd.
Deze avond waren de spelers behoorlijk aan elkaar gewaagd, van de elf partijen werden er zeven op de laatste hole beslist.
Rob Hogenkamp sloeg een birdie op 3 en Peter Bluijs op 7.
De neary werd deze avond niet geslagen, al was Rene Witte er heel dicht bij, scheelde een centimeter of 10.
De dagwinnaar was deze avond Peter van Gorkum, die net als Robert Makkelie zijn partij met 3 up won.
Peter scoorde over de laatste drie holes net een puntje meer en ging daarom met de winst naar huis.
In zijn speech noemde hij het feit dat zijn flight zich opgejaagd had gevoeld door het aansporen tot tempo door de opvolgende flight.
Wel vond hij het aansporen terecht, het ging echt langzaam, maar ook wel vervelend.
Om dit een volgende keer te voorkomen is het denk ik goed als alle flightgenoten de flightcaptain helpen om zijn taak goed uit te voeren, namelijk: het stimuleren om de vaart erin te houden en aansluiting te houden met de voorgaande flight.
Wij wensen Walter Dubach, die moest afzeggen vanwege een nare enkelblessure, veel beterschap.
Plaatjes zijn van Dirk