Heeren,
Het was woensdag de 12e de vraag hoe verschillende spelers deze speelronde zouden benaderen.
Immers de helft van het deelnemersveld moest ook de volgende ochtend acte de présence geven tijdens de jaarlijkse klassieker, het Dauwtrappen.
Het is een feit dat met twee zulke evenementen kort op elkaar het uiterst belangrijk is om goed te doseren.
Het luister heel nauw hoe de spelers in die situaties met hun krachten omgaan.
Weinigen is het gegeven om op twee zulke momenten optimaal te presteren.
De vraag was dan ook of spelers zichzelf deze avond zouden sparen om de volgende ochtend te kunnen vlammen.
Of dat ze het belang van een goed klassement in de matchplay zouden laten prevaleren en deze avond een uiterste inspanning zouden leveren.
In elk geval waren de omstandigheden bij aanvang van deze ronde optimaal.
Onder een strak blauwe hemel ging de eerste flight, Rob Hogenkamp en Kees van den Bos in een tweebal, de baan in.
Gaande de avond bleek dat de scores behoorlijk uiteen liepen.
De helft van de partijen werd op de laatste hole beslist en de spelers waren duidelijk zeer aan elkaar gewaagd.
Zo hielden Joop van Dam en Peter Bluijs elkaar in evenwicht tot Joop op hole 7 terug moest naar de tee box om een tweede bal te slaan. Toen brak er iets bij hem en gaf hij zijn minieme voorsprong op om uiteindelijk met één down te verliezen.
Peter Bruining hield deze avond de zaak goed bij elkaar.
Als medeorganisator van het dauwtrappen had hij heel veel om aan te denken.
Toch wist hij zijn focus knap op zijn partij te houden en verdienstelijk gelijk te spelen met Peter Bluijs.
Jim Schevaes won afgetekend van Martin van Loon, alhoewel die lang gelijk op wist te gaan.
Uiteindelijk won Jim de laatste vier holes en de partij met vijf up.
Kenmerkend voor hoe weinig sommige spelers elkaar ontliepen was hoe drie speler uit één flight hun vrijwel identieke bal net naast de green van hole 6 sloegen.
|
|
|
|
Bob Duzink bond Leen Willemsen, die zijn eigen spel analyseerde als “aanklooien”, met zes up aan zijn zegekar.
Er waren meer grote uitslagen, eenmaal vijf – en tweemaal zes up.
Of het toevallig was of niet maar de spelers die deze uitslagen wisten neer te zetten hadden er allen voor gekozen om het dauwtrappen te laten zitten en zich volledig op de matchplay te concentreren.
Rene Witte en Eric van der Storm waren zeer aan elkaar gewaagd, liefst 6 holes werden gehalved, uiteindelijk won Rene de partij met één up.
Zowel Bob Duzink als Dark Bruining wonnen hun partij met zes up.
Dark van Peter van Gorkum, die zelf goed liep te spelen maar de pech had, in Dark een speler te treffen, die deze avond in bloedvorm verkeerde.
En zoals bekend zijn er dan maar weinigen tegen hem opgewassen.
Omdat Dark over de laatste drie holes een halve punt meer scoorde dan Bob, wacht hem de volgende keer een fles onovertroffen Heerenmatchplay wijn.
Pas na bestudering van de resultaten van het dauwtrappen en het opmaken van de balans aan het eind van het seizoen, zal duidelijk worden welke insteek vanavond de juiste was, krachten sparen, mikken op twee topprestaties of het late schieten van het dauwtrappen.
In elk geval was deze avond weer geslaagd, al werd de tweary niet geslagen, pakten donkere wolken zich samen en kwamen de laatste flights met regen binnen.
