Nieuwjaarsdag stuurde ik, als kersverse teamcaptain, mijn team een Nieuwjaarsmail met de beste wensen waar verschillende leuke reacties op kwamen, maar helaas ook een trieste van Ans Medenblik. Op dat moment bleek zij niet bereikbaar, maar via een app van dochter Liane bleek dat Ton halsoverkop in het ziekenhuis was opgenomen met een zware hersenvliesontsteking, zo ernstig dat de familie niet wist of Ton het zou redden.
Vanmorgen hoorde ik van Ans dat Ton het niet gered heeft en zondagavond na een ziekbed van slechts vier dagen is overleden.
Volgens goed Zandvoorts gebruik verdien je al snel een bijnaam, voor Ton was dat ‘de lachende golfer’, en die naam deed hij eer aan met zijn specifieke, veelvuldige en zeer herkenbare lach.
Ton was een actief lid en geregeld van de partij: de woensdag- en donderdagwedstrijden, clubkampioenschappen, maar het leukste vond hij de matchplay wedstrijden op de woensdagavond. Dit werkelijk tegen een tegenstander spelen was het helemaal. Hij gaf mij bij één van onze eerste wedstrijden het belangrijkste advies: matchplay is gewoon een kwestie van de bal in het spel houden, daarna nog de tip om altijd een petje te dragen voor een betere concentratie.
Verder niet te veel gedoe, een bijzondere korte voor en achter swing en dan meestal een beheerste rechte slag. Hoeft niet ver als de bal maar recht gaat, was zijn credo.
Jaren is Ton onderdeel geweest van het 2e NGF competitie team en door zijn wat flegmatieke houding heeft hij menig tegenstander weten te verwarren en te verrassen.
Al onze leden betalen uiteraard op tijd hun contributie. Ton maakte er echter een sport van de eerste te zijn en te betalen voor dat de facturen nog verstuurd waren, geintje, vond hij prachtig.
Altijd op tijd, plezierig en correct binnen en buiten de baan, om Ton hoefde De wedco’s zich nooit zorgen te maken.
Ans vertelde dat hij onlangs een trolley van één van de leden had overgenomen en deze perfect in orde had gemaakt, klaar voor het nieuwe seizoen. Hij happy, maar helaas …
In de tijd dat ik de matchplay mede organiseerde en de uitslagen bekend mocht maken ontstond er tijdens mijn toespraakje een soort rollenspel. Ton gaf met een lach op zijn gezicht graag en geregeld commentaar of herinnerde mij fijntjes aan het feit dat wij de bordjes waren vergeten. Ik op mijn beurt verzocht hem dan net zo vriendelijk of hij even heel snel wilde dimmen. Van lieverlee kregen wij twee er steeds meer plezier in, hetgeen niet direct door iedereen begrepen werd, die dachten lang dat wij serieus aan het bekvechten waren. Ans vertelde dat hij ’s avonds altijd thuis kwam met leuke verhalen over de wedstrijden en de nazit, hij had dan weer gelachen en genoten.
Ruim 16 jaar was Ton lid van Golfclub de Zandvoortse en nu stopt dat, veel te abrupt en veel te vroeg. Wij zullen hem heel erg missen, die man met die specifieke, aanstekelijke lach en zijn vrolijke aanwezigheid.
Wij wensen zijn vrouw Ans, kinderen, kleinkinderen en verdere familie sterkte en mooie herinneringen aan deze bijzonder aardige man en golfer.
Namens het bestuur van Golfclub de Zandvoortse,
Peter Bruining
De familie zou het op prijs stellen als jullie bij correspondentie het volgende adres gebruiken:
Fam. M. Medenblik
Waddenweg 39
2134 XL Hoofddorp.