Daar zit ik dan met een gigantische berg aan Qualifying kaarten voor mijn neus. Ik kijk ze al bladerend door en merk dat er een verhaal uit de kaarten straalt. Ik probeer de vibraties uit de kaarten in mij op te nemen en zak al snel weg naar de vroege morgen van de 10e mei, Hemelvaartsdag.
Hemelvaartsdag (Latijn: Ascensio Domini) is een Christelijke feestdag en is de 40 tigste dag na de opstanding van Jezus. Zo, dat stukje bijbel kennis hebben jullie alvast meegenomen. Men herdenkt verder dat in 1891 de pauselijke encycliek over sociale rechtvaardigheid, Rerum Novarum, werd afgekondigd. Vermoedelijk stonden vroeger mensen op Hemelvaartsdag al om drie uur ’s nachts op om zingend en blootsvoets op het gras te dansen. Daar zou de term dauwtrappen vandaan komen. De dauw op het gras zou een zuiverende werking hebben op de natuur, mens en dier.
Ik heb veel gezien vanmorgen maar geen zingende golfers die in het gras aan het dansen waren. Ik zag golfers die al slaapwandelend aan kwamen lopen en zich bij de Heren van de organisatie vervoegden om, met name enige stimulerende middelen in ontvangst te nemen, om de dauwtrap golfwedstrijd bewust mee te kunnen meemaken.
Bij gebrek aan dauw deze morgen, werd er van bovenaf besloten de golfbaan dan maar vanuit de lucht nat te maken. Op precies 05.45 uur, het startsein van de wedstrijd, begon het lichtjes te regen en konden wij de wei in om het natte gras onder onze golfschoenen door te laten gaan. Het dauwgevoel was er weer, maar naast de natte schoenen kwam alles onder de dauw te zitten. Of er een zuiverende werking hiervan is uitgegaan betwijfel ik ten zeerste, gelet op de oerkreten en goddelijke aanspreektitels die over het stille landschap werden uitgestrooid.
De geur van het dauw druipt nog uit de kaarten en elke kaart heeft zijn eigen verhaal. Zo tref ik een aantal doormidden gescheurde kaarten aan. Lag het aan de speler, aan het slechte spel van zijn marker of heeft de dauw hier iets mee te maken. Aangezien iedereen vrolijk in het clubhuis weer was aangekomen ga ik er vanuit dat de dauw de oorzaak was van deze kaartbreuk.
Toch is het aardig om na afloop te horen dat er veel golfers zijn die pech hebben gehad deze ochtend met hun wedstrijd. De chipjes daalden te vroeg en waren te kort en de putjes vielen op een centimeter na niet in de hole. Maar pech staat in Van Dale voor “de conditie waarin er tegenslag te verwerken is die niet door eigen schuld veroorzaakt is”. Ik meen te kunnen vaststellen dat de speler zelf het balletje heeft gechipt of geputt. Wat is dan de oorzaak dat het balletje niet doet wat wij graag willen. Oefenen, oefenen en nog eens oefenen en geen pech.
De kaarten beginnen al aardig op te drogen dus tijd om de organisatie heren van het dauwtrap evenement, Peter Bruining en Fred Loos, ruimte te geven om de uitslag bekend te maken. Nou moet je Peter dit eigenlijk niet geven want hij maakt er onmiddellijk gebruik van om zijn standpunt over de vraag of er volgend jaar gemixte dames en heren teams kunnen komen breeduit naar buiten te brengen. Het mocht u misschien niet zijn opgevallen maar Peter loopt altijd achter de damesflight aan. Ik bedoel met golfen dan. Na een lang betoog, een compromis, eigenlijk heb je dan al verloren, de uitslag zal gemixt worden bekend gemaakt. Een genereus gebaar.
Bij de dames gaat de longest drive naar Ineke van der Bor die op hole 2 van de A holes haar balletje het verst weg wist te slaan. Na de gebruikelijke knuffels van Peter werd aan Ineke een sieraad overhandigd. Niet onvermeld mag blijven dat de prijzen voor de dames zijn gesponsord door Peter Bruining BV en de prijzen voor de heren door Schulte herenmode, die veel vestigingen heeft in Haarlem en omstreken. Bezoek hiervoor de website.
Bij de heren viel de prijs voor de longest drive binnen de familie Bruining, Dark wist de afstand van Gerard Scholten nog te overtreffen en kan bij Schulte Herenmode zijn kledingkast bijvullen.
Het geknuffel van dames werd ruw onderbroken. Peter moest tot zijn schrik vaststellen dat geen van de Dames een knuffel voor de Neary van hem wilde hebben. Hole 9 A lag net iets te ver weg. De prijs hiervoor werd niet uitgereikt dus snel over naar de heren. Gerard Scholten had zijn dag en wist de neary op de 9e A hole het dichtst bij de pin te slaan. Ook Gerard kan zijn kledingkast aanvullen.
Om toch nog aan het aantal geknuffelde dames te komen op deze dag, had de organisatie besloten om de “Martin ballen trofee” uit te reiken aan Connie Scholten. Zichtbaar gelukkig reikte Peter deze prijs uit.
Tot slot de uitslag van de wedstrijd. Ria Zee en Annemiek van Gorkom behaalden beiden 30 punten en konden op basis van de laatste 6 holes, respectievelijk de derde en tweede prijs, een schitterend sieraad, in ontvangst nemen. Bij de heren wisten Roel Hoedt en Ger Vrees met 35 en 36 punten beslag te leggen op de derde en tweede plaats. Zij gaan, in het nieuw gestoken door Schulte Herenmode, blij terug naar huis.
En dan de winnaars van deze dag. De familie Koopman. Gelukkig is de mannelijke winnaar aannemer en kan hij zelf zijn kledingkasten verbouwen. Werner en Maria wisten beiden beslag te leggen op de eerste plaats. In zijn slotwoord bedankte Werner zijn flightgenoten die het geduld konden opbrengen om de behaalde score binnen te halen. Ook Maria was goed op tik, zoals dat zo mooi heet, en met 37 stableford punten bleef zij de andere 14 dames voor.
Peter Bruining en Fred Loos, hadden het weer voortreffelijk georganiseerd en bedankten Raymond Timmer voor de gesponsorde ontbijtjes en de dames die deze ontbijtjes hebben klaargemaakt. Op naar volgend jaar en dan maar hopen op echte dauw.
De regen is intussen gestopt en de dauw opgedroogd. Nu de kaarten nog.
